Friday 15 March 2013

Watch Phones, Smartwatches, and the iWatch

Recently some rumours about an Apple “iWatch” have popped up, and many people thought the idea of an internet-enabled communication device on one's wrist is something novel. Not really: so-called watch phones have existed for more than ten years. Of course, the first ones were clunky and barely went beyond prototype stage, but there have been widely available and quite usable watch phones for more than five years. Most of them originate from China, and can be bought in various places for reasonable prices. My main cell phone has been a watch phone since June 2008.

The main problem with pretty much every watch phone that currently exists however, is that it severely lacks in a certain way. And for some reason, whenever a manufacturer produces a new model that improves upon certain features, it gets worse in other features — I dubbed this “the law of conservation of suckiness”.

In a new article on my site, I shortly discuss the history of watch phones, what is good and bad about past and current models, why the concept of smartwatches that need a smartphone makes no sense from an economical point-of-view, and last but not least: a concept of a watch phone which I believe could become popular, and which I would really like to see manufactured in the near future.

One of the biggest problems is that whenever I tell someone that my watch is also a phone, they will immediately ask if it isn't uncomfortable to make calls with it and if I need to hold my arm in silly poses. The answer is: no. Yet, most current models do effectively suffer from this problem. My proposal contains a solution to get rid of this misconception. Watch phones will not become a commercial success as long as people have this Knight Rider-inspired mental image about them.

Uurwerktelefoons, Smartwatches en de iWatch

Recent zijn er geruchten over een Apple “iWatch” opgedoken, en velen dachten dat het idee van een communicatietoestel met internetverbinding dat op de pols gedragen kan worden baanbrekend was. Niet echt: zogenaamde watch phones of uurwerktelefoons bestaan al langer dan tien jaar. Natuurlijk waren de eerste modellen lomp en kwamen nauwelijks voorbij het prototypestadium, maar sinds vijf jaar zijn er wijd verspreide en behoorlijk bruikbare uurwerktelefoons. De meeste hiervan komen uit China, en kunnen op verschillende websites gekocht worden aan democratische prijzen. Sinds mei 2008 was mijn GSM voor dagelijks gebruik een uurwerktelefoon.

Het grootste probleem met elk model uurwerktelefoon dat nu bestaat is echter dat het zwaar tekortschiet op een of meerdere gebieden. En om een of andere reden vinden fabrikanten het nodig om telkens ze iets verbeteren aan een nieuw model, het te verslechteren op andere gebieden. Ik heb dit “de wet van behoud van onbruikbaarheid” gedoopt.

In een nieuw artikel op mijn website geef ik een korte geschiedenis van uurwerktelefoons, beschrijf ik de goede en slechte punten van vroegere en huidige modellen, waarom het idee van smartwatches die een smartphone nodig hebben om te werken op niets slaat, en tenslotte: een concept voor een uurwerktelefoon waarvan ik geloof dat hij wél populair zou kunnen worden, en waarvan ik hoop dat iemand hem kan produceren in de nabije toekomst.

Een van de grootste problemen is dat telkens ik iemand vertel dat mijn uurwerk ook een telefoon is, zij ogenblikkelijk vragen of het niet oncomfortabel is om te bellen en of ik mijn arm niet in een idiote pose moet houden. Het antwoord is: nee. Desondanks lijden de meeste huidige modellen effectief onder dit probleem. Mijn voorstel bevat een oplossing om dit misverstand uit de weg te ruimen. Uurwerktelefoons zullen nooit een commercieel succes worden zolang mensen er dit door Knight Rider geïnspireerde idee over hebben.

Monday 4 March 2013

Transmission-daemon: never set peer limit to 0

In older versions of Transmission(-daemon), it was possible to set ‘peer-limit-per-torrent’ to 0 in settings.json, which would supposedly mean “unlimited number of peers”. A few versions ago however an industrious programmer found it necessary to make the limit literal and suddenly the “0” really meant “zero peers”. This caused Transmission to sit there, doing nothing, without giving any hints. It took me quite a while to figure this out. Even just a small warning in a log would have saved me a lot of precious time, dear developers…

Transmission-daemon: zet de connectielimiet nooit op 0

In oudere versies van Transmission(-daemon) was het mogelijk om ‘peer-limit-per-torrent’ op 0 te zetten in settings.json, wat dan zogezegd “onbegrensd aantal connecties” zou betekenen. Een paar versies geleden echter vond een ijverige programmeur het nodig om de limiet letterlijk te nemen en “0” betekende plots echt “nul connecties”. Dit zorgde dat Transmission op zijn gat bleef zitten niksen zonder een hint te geven waarom. Het heeft mij behoorlijk wat tijd gekost om hierachter te komen. Zelfs maar een simpele waarschuwing in een log had wat van mijn kostbare tijd kunnen redden, beste programmeurs…